Είμαστε μια χρυσή εποχή, είμαστε... (στο ανάποδο)

Στην Κύπρο έχω Nova από Ελλάδα. Παρακολουθώ τα ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια όπως ακριβώς εκπέμπουν σε εθνικό δίκτυο. Κάτι χάνεται όμως. Παρακολουθώντας τα ίδια κανάλια, πάλι μέσω Nova στην Ελλάδα χθές, μου φαινόταν εντελώς διαφορετικά. Δεν μπορώ να το περιγράψω, παρά μόνο να το συσχετίσω, σε πάρα πολύ μικρό βαθμό, ως μια τηλεδιάσκεψη μέσω Skype με φίλους σε ένα καφέ. Η συζήτηση μπορεί να έχει ακριβώς το ίδιο περιεχόμενο, ο καφές την ίδια ακριβώς γεύση, ωστόσο κάτι χάνεται χωρίς τη φυσική παρουσία. Η "διακτίνιση" μέσω των ψηφίων 0, 1 δεν πραγματοποιείται με απόλυτη επιτυχία.

O Βουδιστικός Ναός Bonguesa στη Σεούλ, Νότια Κορέα.

Το πρωί σηκώθηκα, άνοιξα τον αποκωδικοποιητή της Nova, τυχαία στον ΑΝΤ1 και την πρωινή εκπομπή του Γιώργου Παπαδάκη, έβαλα τη σαντουιτσιέρα να ζεσταίνεται. Άρχισα να χτίζω το ταπεινό μου πρωινό με ψωμί, τσενταρ, φέτα (να 'ναι καλά τα GR Spata Duty Free στο Ελ. Βενιζέλος), σολομό και τοματίνια. Δεν πρόλαβα να βρω κυπριακό σπανάχι (με 'χ'). Διαπιστώνοντας μια άνοδο στην ένταση της συζήτησης, στην εκπομπή, έστρεψα το βλέμμα μου για να παρακολουθήσω καλύτερα. Τι; Μια άγρια επίθεση από ένα νεοναζί φασίστα ενάντια στο άλλο άκρο του πολιτικού σκηνικού της Ελλάδας (αντίθετα όσο η σβάστικα και το ανάστροφό της στους Ασιατικούς Ναούς, αν και ατυχές παράδειγμα). Σκηνές που κοροϊδεύαμε πριν μερικά χρόνια στα βουλευτικά έδρανα της Ταϊβάν ή της Νότιας Κορέας τα λουζόμαστε σήμερα. Μου 'πεσαν δυο τοματίνια και ένα μεγάλο κομμάτι φέτας στο πάτωμα με συνοδεία το ηχητικό "πλιτς" της άλμης. Θυμήθηκα την υπεύθυνη ελέγχου χειραποσκευών στο Ελ. Βενιζέλος. "Που την πάτε τόση φέτα; Πότε θα περάσετε πάλι από το αεροδρόμιο; Του χρόνου;". "Όχι, σε 10 μέρες...". Έμεινε η κοπελίτσα με ανοιχτό το στόμα. "Και δεν σας φαίνεται πως θα τη φάτε όλη". Έπρεπε να προσθέσω "...αλλά μπήκε η χρυσή αυγή στη βουλή, οπότε καταλαβαίνετε...".  Επιστρέφοντας στον ΑΝΤ1 και την επίθεση, παραφράζω το "ὃν οὐ τύπτει λόγος, τύπτει ράβδος" σε "όταν δεν ξέρω να μιλήσω, δέρνω". Αν παρακολουθούσα το περιστατικό στην τηλεόραση στην Ελλάδα, πιστεύω, θα είχα διαφορετική αντίδραση. Παραλληλίζοντάς το με τη συζήτηση στο Skype, είχα την ίδια αντίδραση με τη στιγμή που κάποιος ένοπλος θα έμπαινε στο καφέ της τηλεδιάσκεψης. Όχι όμως την ίδια αντίδραση, αν ήμουν στο καφέ.

Προσωπικά πιστεύω πως το φαινόμενο δεν αφορά μόνο τα κανάλια που αποκτούν διαφορετική "συχνότητα εκπομπής" σε ξένη χώρα. Ακόμα και το φαγητό αποκτά, στην προετοιμασία του, την αύρα της χώρας. Το ίδιο κλειστό, εισαγώμενο, πακέτο φέτας δεν έχει την ίδια γεύση όταν το αγοράζω εκτός Ελλάδας. "Πώς είναι το σούσι στην Ιαπωνία ή την Κορέα; Πώς είναι το κινέζικο στην Κίνα; Το λιβανέζικο; Μοιάζει με αυτό που έχουμε εδώ στα έθνικ εστιατόρια;". Όχι, δεν μοιάζει. Βασικά, δεν έχει καμία σχέση. Τα ίδια υλικά να χρησιμοποιήσει ένας από τους καλύτερους σεφ της Ιαπωνίας ή της Κορέας, το σούσι δεν θα έχει ποτέ την ίδια γεύση αν δεν σερβιριστεί στη χώρα του. Είναι, όπως έλεγε κάποιος, η αύρα του τοπου που του δίνει γεύση. Για παράδειγμα, αυτό που μισώ περισσότερο στα ταξίδια είναι η πρόσκληση σε ελληνικό εστιατόριο ή ελληνικό γεύμα. Ναι, το έχω κάνει, από ευγένεια, αλλά μετανιώνω πάντα. Δεν βρίσκω κανένα απολύτως νόημα να κάνει κάποιος 9400 χιλιόμετρα από την Ελλάδα, σε ένα ταξίδι αναψυχής, για να φάει τζατζίκι, καλαμάρι σουβλάκι εντ πέρφεκτ τραντίσιοναλ μουζάκα σε ένα ελληνικό εστιατόριο στο Μαϊάμι ή το Παρίσι (κάθε ομοιότητα με την πραγματικότητα δεν είναι τυχαία). Βρίσκω ελαφρυντικά σε περίπτωση που ζει κάποιος στο εξωτερικό, έχει μια νοσταλγία για το ελληνικό φαγητό ή ό,τι το προσεγγίζει καλύτερα. Σε κάθε άλλη περίπτωση μου είναι απλά αδιανόητο.

Παρόλ' αυτά, καταναλώνω ελληνική φέτα στο εξωτερικό, παρακολουθώ τα ελληνικά κανάλια. Ναι, μπορεί να μην έχω τις ίδιες αντιδράσεις, έχω ίσως όμως τις ίδιες σκέψεις (και σίγουρα τα ίδια φέτα/ντολμαδάκια-κιλά πάνω μου). Αναρωτιεμαι αν η κατάληξη της πρωινής συζήτησης ήταν προμελετημένη. Όταν βάζεις να καθίσουν δίπλα, δίπλα η ύλη με την αντιύλη, βάσει των νόμων της φυσικής, περιμένεις μια έκρηξη καθαρής ενέργειας. Δεν το σκέφτηκαν στο κανάλι αυτό; Δεν έπρεπε να πάρουν προφυλάξεις; Ίσως η Δημοκρατία, τελικά, να είναι σαν το ανοσοποιητικό σύστημα, με τον ιό της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας (HIV) ή τα αλλεργικά σοκ να είναι μια χρυσή αυγή. Το ανοσοποιητικό σύστημα είναι μια θαυμαστή "μηχανή". Χρόνια εξέλιξης και διαφορετικοί συνδυασμοί στο γενετικό υλικό, που "παθαίνει" εκ προθέσεως μεταλλάξεις, την οδήγησαν στο να αναγνωρίζει όλους τους ιούς που υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρξουν στο μέλλον.

Ίσως και η Δημοκρατια να χρειάζεται αυτές τις μεταλλάξεις ή συνδυασμούς στο γενετικό υλικό για να ανταπεξέλθει στους εχθρούς. Το ανοσοποιητικό σύστημα, λόγω αυτών των μεταλλάξεων και συνδυασμών, διαθέτει ένα "άπειρο" αριθμό κλειδιών, ώστε να τους κλείσει τις κατάλληλες πόρτες. Λες και έχει βάλει ειδικούς κλειδαράδες να φτιάξουν "άπειρα" είδη κλειδιών που θα ταίριαζαν σε διαφορετικές πόρτες (βλέπετε δεν έχει passe-partout ακόμα). Μόλις συναντήσει κάποιον ιό αντιγράφει πολλές φορές το πρότυπο κλειδί που διαθέτει και ταιριάζει στην πόρτα του. Γι' αυτό, όταν συναντήσει δεύτερη φορά τον ίδιο ιό έχει ήδη πολλά αντικλείδια έτοιμα για να του κλείσει γρήγορα και χωρίς συμπτώματα όλες τις κατάλληλες πόρτες. Πολλές φορές υπεραντιδρά κλείνοντας όλες ανεξάρτητα τις πόρτες, όταν νομίζει πως δέχεται επίθεση από ιούς, πράττωντας "άλλο έργο", με αποτέλεσμα να "πνίγει" κυριολοεκτικά τον ίδιο της τον εαυτό, σε ένα αλλ-εργικό σοκ. Πώς ανέβηκε ο Χίτλερ στην εξουσία το 1932; Με εκλογές σε Δημοκρατία! Πώς έπνιξε τους πολίτες του ένα χαλασμένο 'κομμουνιστικό καθεστώς' στη Βόρεια Κορέα; Ωστόσο, υπάρχει ένας ιός που δεν μπορεί να καταπολεμήσει διότι τη χτυπάει στα ίδια της τα θεμέλια, σπάζοντας όλες τις πόρτες πριν τον ανιχνεύσει, αφήνοντάς τις ανοιχτές για τους εχθρούς (ιούς, βακτήρια κτλπ). Το θέμα είναι να παίρνουν όλοι προφυλάξεις. Στην περίπτωση που παραμελούνται οι προφυλάξεις, υπάρχουν τα εμβόλια. Βοηθάνε το ανοσοποιητικό να φτιάξει άμεσα πολλά αντικλείδια, ώστε σε επαφή με τον ιό να κλείσουν γρήγορα οι κατάλληλες πόρτες. Στην περίπτωση της Δημοκρατίας δεν μπορούμε να απαγορεύσουμε την ψήφο στη χρυσή αυγή (επιπλέον, στο άλλο πολιτικό άκρο, δεν ενδιαφέρονται να κυβερνήσουν με την επιβεβαίωση του "too good to be true" του κομμουνισμού, βλέπε Βόρεια Κορέα, Σταλινική Ρωσία, Κίνα κτλπ). Ούτε το ελεύθερο σεξ μπορούμε να απαγορεύσουμε, όμως έχουμε δικαίωμα να ενημερώνουμε. Ας ελπίσουμε το εμβόλιο της 6ης Μάη να μην είχε έλλειψη για μερικούς, όπως τα περισσότερα φάρμακα στην Ελλάδα του 2012, ώστε στις 17 Ιούνη να έχουν ήδη έτοιμα τα αντικλείδια τους για τον HIV της Δημοκρατίας ή τα αλλεργικά σοκ.